اکنون کجایی ای خود ِ دیگر ِ من !؟

آیا در این سکوت ِ شب بیداری ؟!

بگذار نسیم ِ پاک ، تپش و مهربانی قلبم را به تو برساند .

آیا چهره ام را به یاد می آوری !؟

آن تصویر ، مشتاق تر از خود ِ من نیست ...

کجایی ای محبوب ِ من!

آیا نجوای ِ مرا از آن سوی ِ اقیانوس ها می شنوی ؟!

آیا نیاز ِ مرا می فهی !؟

آیا بار ِ سنگین ِ درد ِ مرا دیده ای ؟!

آیا هیچ روحی در هوا نیست که

نفس ِ این من ِ در حال ِ مرگ را ،  به تو برساند !؟

آیا هیچ تکلمی بین فرشتگان نیست که شکایت مرا برساند ؟!

کجایی ای ستاره ی ِ زیبای ِ من !؟

لبخندی در فضا بزن که خواهد رسید و مرا جانی دوباره خواهد داد !

آه ...

چه بزرگ است عشق!

و چه بی مقدارم من ...!

خطی کشید روی تمام ِ سوال ها

تعریف ها ، معادله ها ، احتمال ها

خطی کشید روی تساوی ِ عقل و عشق

خطی دگر به قائده ها و مثال ها

خطی دگر کشید به قانون ِ خویشتن

قانون لحظه ها و زمان ها و سال ها

از خود کشید دست و به خود نیز خط کشید

خطی به روی دفتر ِ خط ها و خال ها

خط ها به هم رسید و به یک جمله ختم شد :

" با عشق ممکن است تمام محال ها *:) ..."

مرا تو بی سببی نیستی

به راستی بیت کدام قصیده ای،ای غزل !؟

ستاره باران ِ جواب ِ کدام سلامی به آفتاب

ز دریچه ی ِ تاریک !؟

کلام ، از نگاه ِتو شکل می بندد

خوشا نظر بازیا که تو آغاز می کنی !؟

پس پشت ِ مردمکانت ،

فریاد ِ کدام زندانی است ،

که آزادی را ،

به لبان ِ گل ِ سرخی پرتاب می کند !؟  

نگاه ، از صدای ِ تو ایمن می شود ،

     چه مومنانه مرا آواز می کنی!

و دلت ، کبوتر ِ آشتی است ،

در خون تپیده به بام ِ تلخ ِ روزگآر

 با این همه ،

چه بالا ، چه بلند

پرواز می کنی ...!

چگونه باشی و چشم از نگاه بردارم ؟!

چگونه از ته یک چاه ماه بردارم !؟

چه فرق دارد وقتی همیشه می بازم ؟!

چه فرق دارد سپید بردارم یاسیاه بردارم !؟

همیشه دلخوشی ام بوده بعد ِ هر بازی ،

یکی ، دو مهره ، به عمد اشتباه بردارم ،

که تو برنده شوی و از شکوه ِ خنده ی ِ تو ،

برای ِ دلهره ام ، سرپناه بردارم ...

به لطف ِ فاصله ها ، عشق ، پاک می ماند !

مخواه فاصله ها را ، مخواه بردارم ...

   چرا گرفته دلت ؟! مثل آن که تنهایی ،

چه قدر هم تنها!

خیال می کنم ،

دچار ِ آن رگ ِ پنهان ِ رنگهـــآ هستی ...

خوشا به حال ِ گیاهان که عاشق ِ نورند ،

و دست ِ منبسط ِ نور ، روی شانه ی ِ آن هاست .

حرف های ِ مـــــآ هنوز ناتمام ...

تا نگاه می کنی ،

 وقت رفتن است !

باز هم همان حکایت ِ همیشگی !

پیش از آن که با خبر شوی ،

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود .

آی ...

ای دریغ و حسرت ِ همیشگی !

ناگهان ، چه قدر زود ، دیر می شود .

رفتم زیر بارون واسه همه از جمله خودم و فرفره مو دعا کردم میگن زیر بارون دعا برآورده میشه *:)

در این بیشه زار ِ خزان زده ،

شاید :

گلی بروید ،

شبیه آن چه در بهار بوئیدیم !

پس به نام زندگی

 ◆ هرگز مگو هرگز ►

نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد : 

چه سیب های قشنگی !

قشنگ یعنی چه ؟

قشنگ یعنی :

تعبیر عاشقانه اشکال .

زندگی : راز بزرگی است که در ما جاریست .

زندگی : فاصله آمدن و رفتن ماست .

رود دنیا جاریست .

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد ؟ هیچ .

زندگی : وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند .

شاید این حسرت بیهوده که بردل داری ، شعله گرمی امید تو را خواهد کشت !

زندگی : درک همین اکنون است .

زندگی : شوق رسیدن به همان فردایی است که نخواهد آمد .

تو نه در دیروزی و نه در فردایی !

ظرف امروز پر از بودن ِ توست .

شاید این خنده که امروز دریغش کردی ، آخرین فرصت همراهی با امید است .

زندگی : یاد غریبی است که در سینه خاک به جا می ماند .

زندگی :سبز ترین آیه در اندیشه برگ !

زندگی : خاطره دریای یک قطره در آرامش رود.